خارجی ها كدام غذاهای ایرانی را بیشتر دوست دارند؟
به گزارش لذت سفر ایسنا نوشت: تعداد كمی از توریستهای خارجی خوراك های ایرانی را می شناسند اما خیلی از فعالان گردشگری و حتی افرادی كه تجربه زندگی در خارج از كشور را دارند، معتقدند «كباب»، «كشك بادمجان» و «میرزاقاسمی» همچون خوراك های محبوب باب میل خارجی ها هستند.
با وجود ۲۰۰۰ غذای بومی كه در ایران وجود دارد، نه تنها خیلی از مردم كشورمان این غذاها را نمی شناسند بلكه یاد گرفته ایم به توریستهای خارجی هم فقط «كباب» بدهیم. حتی كمتر توریست داخلی می داند كه شهری مثل رشت بعنوان «شهر خلاق خوراك شناسی» در یونسكو ثبت جهانی شده است! اما چرا خوراك های ایرانی با تنوع بسیاری كه دارند، برای بسیاری ناشناخته اند؟ مسؤلان حوزه گردشگری و پژوهشگران و فعالان خوراك گردی هم بارها از این انتقاد كرده اند كه با وجود تنوع خوراكی در ایران باز هم كباب به خورد گردشگران می دهیم. با این وجود دلیل این كار را راحتی در دسترس بودن غذایی مثل كباب می دانند كه در همه رستوران ها پیدا می شود. از طرفی نمی توان در هر شهری از ایران، رستورانی كه غذاهای محلی عرضه می كند، پیدا كرد! در این بین شاید بتوان گیلان را یكی از مناطقی دانست كه نسبت به مناطق توریستی دیگر رستوران هایی با سرو غذاهای محلی دارد. همینطور خوراك های این نقطه از ایران، یكی از بهترین گزینه ها برای گردشگران گیاه خوار است. مینا رضایی - پژوهشگر حوزه خوراك گیلان - محبوب ترین خوراك این نقطه را در میان توریستهای خارجی، «میرزاقاسمی» معرفی می كند و می گوید: «بسیاری از توریستهای خارجی شیفته مزه بادمجان كبابی و سیر می شوند.» میرزاقاسمی «حدود پنج سالی می شود كه در گیلان، آموزش به راهنماها و در برنامه های تورگردانی، معرفی فرهنگ غذایی و پوشش گیلانی در دستور كار قرار داده شده و تورهای تخصصی خوراك برگزار می گردد. در شمال ایران چای مرغوبی كشت می شود اما اصلا معرفی نشده و حتی توریست تخصصی در اینباره نداشته ایم. دو سال پیش در یكی از موسسه های گردشگری گیلان توانستیم فم تریپ (سفر آشنایی) تخصصی چای برای اپراتورهایی كه از كشور هلند می آمدند، برگزار نماییم. آنان تا كنون كشورهای تركیه، هند، سریلانكا، تایلند و كشورهای تولیدكننده چای را دیده بودند اما درباره كشت چای در ایران اطلاعی نداشتند. امسال هم توریستهای خارجی به قصد مزه كردن چای گیلان آمده بودند و چای هایی را كه از جلگه تا ارتفاع كشت شده بودند، امتحان كردند.» او ادامه می دهد: «ما نمی توانیم كباب را كنار بگذاریم چونكه این غذا در همه جای دنیا با اسم «كباب» شناخته شده است اما مشكل اینجاست كه ما داریم روی كباب زیاد تمركز می نماییم چونكه غذای ساده ای است و عطر و بو هم دارد. مشكل گردشگری خوراك این است كه در منوها، تست غذاهای محلی وجود ندارد. برای مثال وقتی می خواهیم در یزد «آش شولی» بخوریم نمی توانیم ابتدا مزه آنرا تست نماییم و حتما باید یك ظرف آش بخریم. به عقیده من، ما در طراحی منو و پذیرایی هایمان ضعیف عمل كرده ایم.» در بحث سوغات هم زعفران و پسته نسبت به سوغات های دیگر برای توریستهای خارجی شناخته شده است در حالیكه تنوع سوغات در شهرهای ایران بسیار بالاست. رضایی درباره معرفی و عرضه سوغات مخصوص خطه گیلان به توریستهای خارجی هم می گوید: «تصمیم داریم محصولاتی مثل برنج و چای ایران را در بسته بندی های سازگار با محیط زیست و در سایز یك نفره به گردشگران معرفی نماییم تا اگر توریست دوست داشت برای سفارش این محصولات با راهنمای تور هماهنگ كند چون وزن و حجم این محصولات بالاست شاید بعضی از توریستهای خارجی دوست نداشته باشند برای خرید آنها ریسك كنند. اما پس از مصرف بسته های یك نفره می توانند محصول را سفارش بدهند و آنرا از راه پست دریافت نمایند. این حركت برای جامعه محلی هم سودمند است». مرضیه قادری - مسئول یكی از بومگردی ها در كویر مصر - هم كشك بادمجان را یكی از محبوب ترین غذاهای توریستهای خارجی می داند كه بعضی از آنان دوست دارند دستور پخت آنرا داشته باشند یا در تهیه اش مشاركت كنند. تلاش زوج هلندی برای پخت كشك بادمجان او اعتقاد دارد توریستهای خارجی كمی با خوراك های ایرانی آشنا هستند و برخی هم فقط كشك بادمجان را می شناسند و معمولا این غذا را سفارش می دهند: «معمولا ما به آنها پیشنهاد غذا می دهیم كه از كشك بادمجان استقبال می كنند. البته كال جوش، یتیمچه و قوروتی هم همچون غذاهای سنتی منطقه هستند كه به توریستهای خارجی پیشنهاد می دهیم. خورش قورمه سبزی و كباب پس از كشك بادمجان محبوب توریستهای خارجی هستند.» اما ایتالیایی هایی كه خودشان بعنوان ملتی غذاباز شناخته می شوند در مسافرت به ایران به چه غذایی علاقه نشان می دهند؟ ماریا كریمی - راهنمای تور ایتالیایی زبان - با عنایت به تجربه ای كه در این زمینه دارد، می گوید: «گردشگران ایتالیایی به جز كباب ها، عاشق كشك بادمجان می شوند و معمولا از ایران كشك می خرند و با خودشان می برند تا بتوانند این غذا را در ایتالیا هم درست كنند. چند باری هم پیش آمده كه دستور پخت غذاهای ایرانی را گرفته اند. ایتالیایی ها معمولا غذاهای ایرانی را دوست دارند اما نه همه ی غذاها را.» پیمان یزدانی - عكاس و توریست - هم كه تا كنون به ۲۰ كشور سفر كرده و سابقه تجربه زندگی سه ساله در ایتالیا را دارد، در اینباره معتقد است: «كمتر كسی در كشورهای دیگر با غذاهای ایرانی آشناست مگر آنكه همسایه ایرانی داشته یا به یكی از رستوران های ایرانی در آمریكا یا اروپا رفته باشد. در ایتالیا هم رستوران ایرانی وجود داشت كه خوراك های ایرانی را ساده كرده بود. برای مثال برنج را حذف كرده بود و كباب خالی سرو می كرد و به عبارتی غذاهای ایرانی را اسنك طور عرضه می كرد یا روزهای خاصی قورمه سبزی را به اندازه پنج پُرس می پخت، بیشتر هم ایرانیان مشتری آن بودند، خارجی ها هم چندان از آن استقبال نمی كردند. خارجی ها برخلاف غذاهای ایرانی، غذاهای عربی مثل «حمص» و... را خوب می شناسند. كباب های تركی به واسطه حضور ترك ها در آلمان مشهور است. در اروپا هم ارزان ترین غذاها كباب تركی ها هستند. مشكل غذاهای ایرانی این است كه طبخ آنها دشوار است و طرز تهیه آنها هم به زمان نیاز دارد. برای آنكه طرفداران غیرمتخصص از یك غذا استقبال كنند احتیاج به ساده سازی طبخ خوراك هاست. برای مثال یك ایتالیایی به ملموس بودن مزه ها توجه زیادی می كند. برای مثال امكان دارد یك ایتالیایی وقتی تصمیم می گیرد اسپاگیتی درست كند، یك مرتبه آنرا با قارچ و دفعه بعد با تُن ماهی بپزد. چون در غذاهای ایرانی و پخت خورش ها همه چیز با هم جوشانده می شوند، مزه غالبی وجود ندارد و این مورد چندان باب میل ایتالیایی ها نیست.» مردم آلمان هم شناخت كافی از خوراك های ایرانی ندارند. با این وجود در شهر برلین چند رستوران ایرانی وجود دارد كه مشتریان آنها هم بیشتر ایرانی های مقیم این كشور هستند. آلمانی ها حدودا غذای معروفی به جز سوسیس و كالباس ندارند و ترجیح می دهند بیشتر به رستوران هایی با غذاهای خارجی بروند و بیشتربه غذاهایی مثل نودل، پاستا، پیتزا و دونر تركی تمایل نشان می دهند. ترك ها به واسطه مهاجرت به آلمان كبابشان را معرفی كرده اند و رستوران راه انداخته اند. مسلم سرخ مرد كه سابقه زندگی در ایتالیا را دارد و حدود هشت سالی می شود به آلمان مهاجرت كرده است، می گوید: «غذای ایرانی در بافت جمعیتی آلمان شناخته شده نیست و بیشتر آنها خوراك های ایرانی را با غذاهای عربی و تركی اشتباه می گیرند. من چندین بار در برنامه های دورهمی دانشجویی، زرشك پلو با مرغ، آش رشته و كشك بادمجان درست كردم كه دانشجویان خارجی بشدت از این غذاها استقبال كردند و باورشان نمی شد با مواد ساده ای مثل سیر، بادمجان و كشك می توان یك غذای خوشمزه درست كرد.» وی همینطور اضافه می كند: «آلمانی ها، خارجی ها را با عنوان برنج خور خطاب می كنند و در جواب هم خارجی ها به آلمانی ها خوك خور می گویند كه هر دوی این اصطلاحات توهین به حساب می آید.» چینی ها هم لاكچری بودن را دوست دارند اما به مناطق تاریخی هم علاقه مندند. آنها شیفته معماری مساجد ایران هستند، تنوع پوشش زنان ایرانی را دوست دارند و از عكس گرفتن بشدت لذت می برند و تمایل دارند تصاویرشان را به سرعت در فضای مجازی به اشتراك گذارند. با اینكه فرهنگ غذایی ایران و چین به هم نزدیك نیست اما ما همچنان اصرار داریم با «كباب» از آنها پذیرایی نماییم. طبق نتایج یك تحقیق كه توسط دو فعال گردشگری ایران در چین انجام شده است، بیشترین میزان رضایت گردشگران چینی در ایران از مذهب و تاریخ و بیشترین نارضایتی ها از غذا، هتل، پروازها و فرودگاه های ایران است. یكی از اشكالات مهم گردشگران چینی، عادت نداشتن به غذاهای ایرانی است. چندین رستوران چینی در تهران و چند شهر دیگر باز شده اند اما به علت بالا بودن قیمت ها و در دسترس نبودن به خصوص در راه سفر نمی توان بیشتر از یك یا دو وعده از غذای چینی استفاده نمود. در این صورت بهترین راه برای رضایت بیشتر گردشگران از غذا، استفاده از غذاهای ایرانی مورد پسند گردشگران چینی است. به صورت مثال چینی ها بیشتر از یك یا دو وعده غذای سرخ شده و خشك را نمی پسندند و معمولا در كنار هر وعده غذایی گوشتی، به خوردن سبزیجات پخته و چای عادت دارند. یكی از مسؤلان ارشد كترینگ های هواپیمایی هم چلوخورش قیمه سیب زمینی را غذای محبوب میهمانان خارجی می داند. به قول او باقالی پلو با ماهیچه و سبزی پلو با گوشت هم مورد توجه آنهاست اما از خورش قورمه سبزی كمتر استقبال می شود. ۲۳۲۳۵۲۳۵
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب