پژوهشگر تاریخ و مردم شناسی:
تاریخ شفاهی آرایشگری ایران تدوین شود
به گزارش لذت سفر پژوهشگر تاریخ، راه اندازی «موزه آرایشگری ایران» را گامی باارزش در حوزه مردم شناسی دانست و اظهار داشت: با حضور اساتید و هنرمندان پیشکسوت این صنف، «تاریخ شفاهی آرایشگری ایران» و تحولات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این حرفه، تدوین و ثبت گردد.
به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، هفته گذشته مرحله دوم تجهیز موزه آرایشگری ایران با اهدای وسایل و تجهیزات سنتی و نیمه مدرن آرایشگری از طرف پیشکسوتان و شاغلان این حرفه در مجموعه باغ موزه نگارستان تهران اجرا شد. در این آیین، تجهیزات و وسایل آرایشگری با قدمت چند دهه به معرض نمایش گذاشته شد که بعد از نمایش یک روزه به گنجینه باز گردانده شد و مقرر است به زودی با راه اندازی و افتتاح رسمی موزه ملی آرایشگری، در معرض بازدید عمومی قرار خواهد گرفت.
احمد ابوحمزه عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان و پژوهشگر تاریخ و مردم شناسی در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا، راه اندازی موزه اختصاصی مردم شناسی و هنر و مهارت آرایشگری در ایران را گامی باارزش در حوزه مردم شناسی ادوار مختلف تاریخ ایران دانست و اظهار داشت: در تصاویری که در کتیبه ها از پادشاهان و الهه ها دیده می شود، در نقش برجسته بیستون در کرمانشاه و و تخت جمشید، در خیلی از آثار تاریخی که در نقاط مختلف کشور وجود دارد، نشان میدهد آرایشگری از دوره قبل از اسلام در ایران وجود داشته است.
پژوهشگر تاریخ و مردم شناسی اضافه کرد: نوشته ها، کتاب ها و نقاشی ها و اسناد دیگر هم نشان میدهد آرایش و هنر آرایشگری پس از اسلام تا دوران قاجار و دوران معاصر پهلوی اول و دوم و الان که تجهیزات مدرن جای وسایل سنتی را گرفته در ایران رواج داشته و سیر تحولی فرهنگی و اجتماعی را طی کرده است.
وی بر ضرورت صیانت از فرهنگ، حرفه و شغل آرایشگری در ایران اصرار کرد و اضافه کرد: مدل مو و ریش پادشاهان هخامنشی یا سربازانی که در نقش برجسته ها دیده می شود، نشان میدهد این هنر دارای قدمتی کهن است، و بنا بر این نبود یک موزه و مجموعه کاملا احساس میشد؛ در کنار این وسایل تجهیزات نقوش برجسته و کتیبه ها و اسناد و تصاویر را هم می توان جمع آوری کرد و یک مکتب آرایشگری ایجاد کرد تا بررسی شود که در ادوار تاریخ این هنر و مهارت گرفتار چه تحولاتی شده است.
ابوحمزه با اشاره به اینکه اسناد و مقالاتی درباره آرایشگری در کشور وجود دارد، اما نبود یک کتاب جامع و مفصل درباره تاریخچه آرایشگری کاملا احساس می شود، اظهار داشت: حالا که گام های اولیه راه اندازی موزه برداشته شده، ضرورت دارد مجموعه ای مدون بعنوان کتاب تاریخ آرایشگری ایران در قالب دایره المعارف و دانشنامه ای جامع از این حرفه ثبت و ضبط و شود.
وسایل سنتی و کهن آرایشگری ایران بازسازی شود
عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان اشاره کرد: در موزه تاریخ آرایشگری یا موزه آرایشگری ایران می توان وسایل و تجهیزات آرایشگری را که در دوره معاصر وجود دارد، جمع آوری و به نمایش عمومی گذاشت، حتی می توان وسایل سنتی و کهن این حرفه را هم بازسازی کرد؛ در همین راستا می توان بررسی کرد این هنر و مهارت در گذشته چگونه رواج داشته و شیوه های آرایش در اقشار و طبقات مختلف جامعه چگونه انجام میشده است و مردم در دوره های مختلف چگونه به زیبایی و آرایشگری مو و صورت خود توجه نشان می دادند.
ابوحمزه اظهار داشت: بررسی ها نشان میدهد که ایرانیان از گذشته به تزییات لباس خود بسیار اهمیت می دادند که می توان در قسمتی از موزه آرایشگری نمونه هایی از آنها را هم گردآوری کرد؛ البته این مساله در کتاب های پوشش و لباس اقوام ایرانی و چهره آرایی و زیبایی اشاره شده است.
پژوهشگر تاریخ و مردم شناسی اضافه کرد: با اهمیت ترین اتفاقی که همزمان با راه اندازی موزه اختصاصی آرایشگری با حضور استادکاران و پیشکسوتان این هنر و مهارت که به دوره پهلوی اول و دوم هم می رسند تدوین تاریخ شفاهی آرایشگری ایران است که می توان با حضور این پیشکسوتان شکل گیری تحولات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این حرفه را در ایران، ثبت و ضبط کرد.
وی یاد آور شد: البته در کتاب های راوندی که درباره آرایشگری دوران قاجار و سلمانی های قدیم و دلاک ها و افرادی که با وسایل و ابزاری که در اختیار داشته اند به نظافت و آرایش مردم و حتی آیین هایی که به زیبایی های دامادها و عروس ها می پرداختند، یا اینکه سلمانی ها و مردان و زنان آرایشگر در دوران قاجار، چگونه و با چه وسایلی این کارها را انجام می دادند، مطالبی نوشته شده است.
ابوحمزه اشاره کرد: جمع آوری مستندات و تاریخ شفاهی از دوران قاجار تا دوران معاصر پهلوی اول و دوم، توسط پیرمردانی که در آن دوران به آرایشگری مشغول بوده اند می تواند به غنای تاریخ شفاهی آرایشگری ایران بیافزاید، اینکه آرایشگران آن دوران در نقاط مختلف کشور در روستاها و شهرستان ها در شهرهای بزرگ و کوچک، با چه وسایلی و چه نوع مدلی موها و ریش ها را آرایش می کردند، باید گردآوری شود تا برای آیندگان بماند.
وی با اشاره به اینکه در دو مرحله تجهیزات و وسایل آرایشگری برای مجموعه موزه آرایشگری ایران جمع آوری شده است، اظهار داشت: هر کدام از اشیاء این موزه و همین طور نحوه کارکرد و تکنولوژی تعدادی از این وسایل که شاید تا چند سال پس از یاد برود، اگر به صورت تاریخ شفاهی جمع آوری، مکتوب و مستند شود و پیشکسوتان این حرفه معرفی و شیوه های کار آنها مستندسازی شود، می تواند به تاریخ مردم شناسی کشور کمک و اطلاعات و پژوهش های ما را در این عرصه غنی کند.
ضرورت دایره المعارف و دانشنامه آرایشگری اقوام ایران
عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان درباره رواج مدلها غربی و شرقی مو و ریش در کشور اظهار داشت: کمیته و کارگروه های مد و لباس وزارت فرهنگ درباره مدلهای بین المللی مو در دوران حاضر تحقیقاتی انجام شده است، در کنار موزه آرایشگری که حالا تجهیزات آن جمع آوری شده است، بخشی هم می تواند به پژوهش و تحقیق و مستندسازی درباره مدلهای مو و ریش در بین اقوام مختلف در شهرها و روستاها و ایلات بپردازد، که به دایره المعارف و دانشنامه آرایشگری تبدیل می شود و سیر تطور و تحول این حرفه و تجهیزات آن و علت و ابعاد مختلف مدل مو و ریش در دوره های تاریخی و معاصر را تبیین کند.
ابوحمزه با اشاره به روز جهانی آرایشگری (۱۹نوامبر) اظهار داشت: در این روز (۲۸ آبان) می توان از اساتید و پیشکسوتان این صنف تجلیل نمود، راه اندازی موزه ها و اینگونه رویداد ها می تواند به توسعه و رونق گردشگری خدماتی و صنفی منجر و فصل جدیدی بعنوان گردشگری آرایشگری را در کشور رقم بزند، گردشگران مختلف به ایران سفر کنند و با روش های سنتی و مدرن آرایشگری در ایران آشنا گردند و آرایشگران ایرانی هم در رویدادهای بین المللی این رشته حضور پیدا کنند.
این استاد و پژوهشگر تاریخ بیان کرد: با این قدمت و شکوهی که از گذشته و این خلاقیتی که میان آرایشگران ایرانی دیده می شود، در کنار الگوهای ایرانی و اسلامی فرهنگ حجاب و پوشش، هنرمندان آرایشگر ایرانی می توانند منشا تولید مد و مدل در ایران و جهان باشند و دراین زمینه هم حرف برای گفتن داشته باشند.
منبع: لذت سفر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب