جزئیاتی از عزاداری با جغجغه زنی در روستای سرخ
به گزارش لذت سفر گونی هایی از تکه های چوب را گوشه ای از دیوار خالی کرده اند. هر عزادار دو تکه چوب برمی دارد و وارد صف می شود. سالخورده های روستا کنار هم جمع شده اند و آغاز به خواندن می کنند: «دیگر امشب ای عزیزان شب قتل شاه دین است / بنگر در این بیابان شه کربلا حزین است».
ساعت ۱۰ بامداد است و ساکنان روستای ابیانه که بیشتر آنان به تهران مهاجرت کرده اند، خودشان را برای اجرای آیین تاسوعا و عاشورای حسینی به روستا رسانده اند. زنان، مردان و کودکان لباس های خاص روستا را پوشیده اند و منتظرند تا مراسم شروع شود.
تکه های چوب به هم کوبیده می شوند، یک ضرب در بالای سر و یک ضرب در پایین و ضربه سوم باردیگر در بالای سر کوبیده می شود؛ ریتمی که یک راهنما در وسط دایره آنرا حفظ می نماید تا دیگران مرتکب اشتباه نشوند. گروه مداحان میکروفن را به نوبت جلوی دهانشان می گیرند و شعر هر ساله را می خوانند.
پس از چند دقیقه که اهالی روستا برای شروع مراسم خبردار می شوند و خودشان را جلوی مسجد «یُسمون» می رسانند، گروه عزاداری حرکت می کند. نسل جدید کنار قدیمی ها قرار می گیرد و در کوچه پس کوچه های کاهگلی سرخ رنگ ابیانه حرکت می کنند و جلوی هر خانه ای که عزیزش را سال قبل از دست داده، چند دقیقه ای صبر می کنند و پس از پذیرایی مختصری باردیگر آغاز به حرکت می کنند. گوینده پشت میکروفن می گوید ۱۲۰ نفر از همشهری هایشان را در دو سال قبل از دست داده اند و نام برخی شان را می آورد.
اهالی روستا بهترین هایشان را برای پذیرایی پیشکش می کنند؛ از شیرکاکائو و شیرینی گرفته تا انجیرهای تازه باغ هایشان و شربت های خنک، حلوا، خرما و....
گروه عزاداری جلوی هر خانه ای که تازه گذشته ای دارد، چند دقیقه ای توقف می کند
منبع: enjoytrip.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب